Ekran süresi, otizmli çocukların gelişimi için risk faktörü!

Otizm spektrum bozukluğu olan çocukların ekran kullanımının ferdî farklılıklar gösterdiğini belirten uzmanlar, ortak eğilimlere bakıldığında bu çocukların çift taraflı etkileşim hünerlerinde zorluklar yaşadıklarını söylüyor.

Aşırı ekran mühletinin dikkat dağınıklığı, öfke nöbetleri ve motor maharet gelişiminde gerileme üzere problemlere yol açabildiğine dikkat çeken Ergoterapi Uzmanı Emrullah Harun Kaya, otizmli çocukların ekran kullanımının sonlu, kontrollü ve kişisel gereksinimlere uygun halde yönetilmesi hem eğitimsel hem de gelişimsel süreçleri desteklemek ismine kıymetlidir.” dedi. Bilhassa küçük yaş kümelerinde ekran mühletinin sonlu tutulmasının büyük değer taşıdığını vurgulayan Kaya, içeriğin düşük uyarımlı ve eğitici olması ayrıyeten, ebeveyn yahut eğitimcilerin çocuklara eşlik etmesi teklifinde bulundu.

Üsküdar Üniversitesi NP Feneryolu Tıp Merkezi Ergoterapisti Emrullah Harun Kaya, çok ekran müddetlerinin otizmli çocuklar üzerindeki tesirlerinden bahsetti.

Ekran mühletinin uzunluğu otizmli çocukların toplumsal etkileşiminden uzak kalmalarına neden oluyor…

Otizm spektrum bozukluğu (OSB) olan çocukların ekran kullanımı ile ilgili müşahedelerin ferdi farklılıklar gösterdiğini aktaran Emrullah Harun Kaya, “Ortak eğilimlere bakmak daha hakikat sonuçlar ortaya koyabiliyor. Otizmli çocuklar çoklukla etraftan alınan uyaranlara karşı hassastırlar ve bu nedenle ekran dikkatlerini çeker. Lakin ekran müddetinin uzun olması durumunda, bu çocukların toplumsal etkileşimden uzak kaldıkları ve çift taraflı etkileşim hünerlerinde zorluk yaşadıkları gözlemleniyor.” dedi.

Ayrıca ekran başında geçirilen müddette dikkat müddetlerinin kısaldığı, bir aktiviteye odaklanma müddetlerinde azalma olduğunun görüldüğünü lisana getiren Kaya, “Bu durum davranışsal sıkıntılarının artmasına neden olabilir. Lisan hünerlerinde zayıflık ve duyusal entegrasyonlarının desteklenmesi gereken Otizmli bireylerin ekran kullanımının sonlandırılması büyük kıymet taşır.” biçiminde konuştu.

Dikkat dağınıklığı ve öfke nöbetleri, çok ekran kullanımın olumsuz sonuçları arasında…

Ekran kullanımının otizmli bireyler üzerindeki tesirlerine bakıldığında hem olumlu hem de olumsuz yanları olduğunu söz eden Emrullah Harun Kaya, “Olumlu tesirleri ortasında, dijital uygulamaların lisan gelişimi, bağlantı maharetleri ve bilişsel süreçler üzerinde destekleyici rol oynandığına dair bulgular gösterilebilir.” dedi. 

Ancak ekran kullanımın çoka kaçması durumunda çeşitli olumsuz tesirler ortaya çıkabildiğini vurgulayan Kaya, şunları söyledi:

“Uzun vadeli ekran maruziyeti, çocuklarda toplumsal bağlar, davranışsal sorunlar ve toplumsal maharetlerde gerileme üzere meselelere yol açabilir. Ayrıyeten, ekran başında geçirilen vaktin artması motor maharet gelişimi ve fizikî sıhhat üzerinde olumsuz tesirlere neden olabilir. Dikkat dağınıklığı, çok uyarılma ve öfke nöbetleri üzere davranışsal bozukluklar, çok ekran kullanımın olumsuz sonuçları ortasında yer alır. Bu bağlamda otizmli çocukların ekran kullanımının hudutlu, kontrollü ve ferdi gereksinimlere uygun halde yönetilmesi hem eğitimsel hem de gelişimsel süreçleri desteklemek ismine kıymetlidir.”

Otizmli çocuklarda ekran mühleti genel yaş kümelerine nazaran düzenlenebilir…

Otizmli bireyler için uygun ekran müddetinin, yaş, bilişsel ve duygusal gelişim düzeyi, duyusal hassasiyetler ve ekran içeriğinin niteliğine bağlı olarak değişiklik gösterdiğine dikkat çeken Emrullah Harun Kaya, “Özellikle küçük yaş kümelerinde, ekran müddetinin sonlu tutulması büyük kıymet taşır, lakin otizmli çocuklar özelinde belirlenmiş kesin bir standart bulunmuyor. Bu nedenle, ekran müddeti konusunda kişisel gereksinimlere nazaran esneklik sağlanmalı ve öncelikle genel yaş kümelerine nazaran önerilen ekran müddetleri dikkate alınmalı.” dedi.

Genel yaş kümelerine nazaran önerilen ekran müddetlerini hatırlatan Kaya, “0-2 yaş ortası çocuklar için ekran müddeti çoklukla önerilmez. Bu yaş kümesindeki çocukların erken gelişimlerinde, bilhassa lisan, motor marifetler ve toplumsal etkileşimler açısından, yüz yüze irtibat ve fizikî oyunlar daha değerli kabul edilir. 2-5 yaş ortasındaki çocuklar için, ekran mühleti günde 1 saati geçmemeli. Bu yaş kümesinde, ekran vakti eğitici ve interaktif olmalı. 6 yaş ve üzeri çocuklar için ekran müddeti, günlük 1-2 saat ortasında olmalı. Bu yaş kümesinde, eğitici programlar, okuma ve yazma marifetlerini geliştiren içerikler, toplumsal etkileşimi teşvik eden oyunlar ve öteki öğrenme aktiviteleri önerilir.” açıklamasını yaptı.

Ekran içeriği düşük uyarımlı, sakinleştirici ve dikkat dağıtmayan ögelerden oluşmalı

“Otizmli çocukların ekran kullanımı sırasında dikkat edilmesi gereken en kıymetli nokta, ekran müddetinin hudutlu tutulması, içeriğin eğitici ve yapılandırılmış olması ve çocukların gelişimsel gereksinimlerine uygun içeriklerin tercih edilmesidir.” diyen Emrullah Harun Kaya, ekran içeriğinin, düşük uyarımlı, sakinleştirici ve dikkat dağıtmayan ögelerden oluşması, görsel ve işitsel öğelerin uyumlu olması gerektiğini vurguladı. 

Ayrıca, ekran kullanımı sırasında ebeveyn yahut eğitimcilerle etkileşimli bir ortam sağlanması ve çocukların yalnız bırakılmaması gerektiğinin altını çizen Kaya, “Sosyal marifetlerin gelişimine yönelik uygulamalar tercih edilmeli, şiddet ya da çok uyarıcı içeriklerden kaçınılmalı. Ekran mühleti sonrası toplumsal etkileşimlere ve fizikî aktivitelere vakit ayrılması, çocukların sağlıklı gelişimini dayanaklar.” teklifinde bulundu.

Az toplumsal etkileşim ve süratli ödül sağlayan platformlar ekran bağımlılığına neden olabiliyor!

Otizmli bireylerin tekrarlayan davranışlara ve etraftan gelen uyaranlara karşı ilgi gösterme eğilimde bulunduklarında ötürü ekran bağımlılığına daha yatkın olabileceklerine de dikkat çeken Emrullah Harun Kaya, kelamlarını şöyle tamamladı:

“Özellikle toplumsal etkileşimin az olduğu ve süratli ödül sağlayan platformların, otizmli bireylerde uzun periyodik ekran kullanımına yol açabileceğini gösteriyor. Bu durum vakitle toplumsal irtibat hünerlerinde gerilemeye, dikkat mühletinin azalmasına, odaklanma meseleleri yaşamasına, aktiviteyi sürdürebilme hünerinde zorlanma ve duyusal sürece süreçlerinin olumsuz etkilenmesi üzere sonuçlar doğurabiliyor. Ayrıyeten ekran bağımlılığı olan bireylerde fizikî aktivite eksikliğine, uyku nizamında bozulmalara ve günlük ömür aktivitelerinde gelişmesi gereken maharetlerde gecikmelere neden olabiliyor.”